Cum imperator iuvenis est, Carthago

Cum imperator iuvenis est, Carthago et Roma eandem urbem cupiunt, Saguntum Hispaniae. Cum Hannibal urbem oppugnat, senatus Romanus in Carthaginem, quam Romanī iam oderunt bellum infert. Exercitum ad Hispaniam mittunt ut cum Punicīs pugnent, sed Hannibal id quod inopinatum est facit. Hannibal, quem Romanī putant Hispaniae adhuc esse, per Galliam ad Italiam iter facit. Elephantī, Romanīs valdē timendī sunt, cum militibus Hannibalis sunt. Cum Romanī in Hispaniam adveniunt, Hannibal abest. Hispanōs rogant ubi Hannibal sit, et Hispanī respondent, “In Italiam iter facit.” Rident Romanī, “Alpēs habemus ad Italiam custodiendam. Nemo Alpēs transire potest!” Interea Punicī Alpēs transeunt, eōsdem montēs altissimōs quōs Romanī credunt ad hostēs prohibendōs. Hannibal, cuius odium Romae magnum est, in animō habet ducere militēs et elephantōs in Italiam per Galliam. Quamquam multī eōrum frigore pereunt, Hannibal in Italiam transit et statim exercitūs Romanōs quibuscum pugnat delere
incipit. Exercitūs Romanōrum, quōs ad Hispaniam et Siciliam mittunt ut Punicōs qui absunt pugnent, aut quōs Hannibal delent in Galliā Cisalpinā, Hannibalem pugnare non possunt. Absunt. Longē absunt. Roma defendenda est! Hannibal delendus est! Est solum unus exercitus qui Italiae manet, sed eum nullus imperator ducere vult. Omnēs imperatorēs Romanī Hannibalem timent, praeter Fabium. Fabius est vir timidus, sed exercitum ad Hannibalem delendum ducere vult. Qui paucōs militēs ducit et quōrum animī plenī timore Hannibalis sunt. Sed Fabius callidissimum consilium capit quod Hannibalem a Romā prohibere potest. Hannibalem pugnat cunctandō. Multīs proeliīs parvīs Hannibalem impedit dum alterī exercitūs Romanī advenire possunt ad Romam defendendam. A Romanīs “Fabius Cunctator” appellatur. Alius imperator Romanus consilium capit: si omnēs militēs Punicī Italiam delent, quis Carthaginem defendit? Ut Hannibal ab Italiā expellatur, Carthago oppugnanda Romanīs est. Scipio Africam petit, et enim Hannibal Italiam relinquit ut patriam defendat. Scipio, in quō rēs publica multam fīdemponit, Hannibalem in maximō proeliō ducit. Exercitus Hannibalis tandem vincitur, et Roma tuta est. Hannibal, quem Scipio vincit, ad Carthaginem fugit plenus dedecore. Triumphus Scipionī datur, cui nomen “Africanus” additur ut maximum factum in
memoriā teneant. Carthago manet, sed parum fortis et parum dives ut Romam terreat. Tamen annīs posterīs senator Cato in memoriā tenet Carthaginem timendam esse. Itaque omnēs orationēs finit, “Carthago delenda est.”

Hīc est fabula dē filiā et nepotibus Scipionis Africanī. Haec femina patriciana cuius
nomen Cornelia est in matrimonium plebeium nomine Tiberius Gracchus ducit. Plebeiī non nomina divitia antiquaque habent et non aestimationem eandem habent. Aliī pauperēs, aliī divitēs sunt, sed omnēs a patriciīs despectantur. Tiberius tamen vir honoris et dignitatis est. Duo filiī uxorī virōque a deīs dantur, alter nomine Gaius, alter nomine Tiberius. Bene a matre docentur; adulescunt et militēs et oratorēs, virī doctī et benignī sunt. Quōdam diē Tiberius per Etruriam iter facit ut Hispaniam eat. In agrīs miserōs servōs in vinculīs quōs quīdam verberant vident et laedunt. In memoriā tenet verba matris: “Servī etiam hominēs sunt. Non laedendī sunt.” Ubi in urbem redit, invenit multōs pauperēs qui nihil pecuniae aut terrae habet. Senatorem rogat cur pauperēs parum laborent sed servī nimium laborent. Senator explicat: “Post Carthago deletur, multī Punicī capiuntur a Romanīs qui eōs in agrīs laborare cogunt. Servī laborem a pauperibus qui nunc non se alere possunt adimunt. Itaque pauperēs Romam eunt quae locus turpis et periculosus est. Interea servī propter laborem pereunt. Tiberius aliquid facere constituit. Tiberius tribunus eligitur et legēs quae auxilium plebi ferant orat. Agrī dandī sunt ut plebs laboret et urbem exeat. Sed divitēs agrōs arandōs servīs quoque cupiunt; plebī qui pro se laborat pecuniam dare nolunt. Tiberius, “Haec plebs in bellīs pugnat et perit, sed nihil sibi habet cum Italiam redit. Servī in agrīs laborant, sed plebs in viīs incolunt,” dicit. Tiberius a plebe amatur, sed divitēs ab eō terrentur. Itaque Tiberius a divitibus interficitur ut agrōs sibi teneant. Frater Tiberiī, Gaius Gracchus, ipse īdem facere vult. Coloniās pauperibus proponit in terrīs novīs quās Romanī vincunt circum totum Mare Nostrum. Pauperibus novam coloniam Carthagine aedificare incipit, locus qui nunc vacuus est propter Romam. Cum eōdem studiō fortitudineque Gaius laborat ut auxilium pauperibus ferat, sed tandem quoque interficitur. Cornelia, mater tribunōrum qui pauperēs amant, ex urbe se recipit et eam numquam iterum intrat. Posterīs annīs certamen inter divitēs pauperēsque renovatur, et rēs publica in periculō se invenit.

맨위로
목록
답장전체답장전달 삭제 스팸차단more 이동읽음표시목록위아래
닫기
메일을 여는 중입니다.
미리보기 끄기스팸차단삭제